Muzeum Stutthof, to miejsce hołdu i pamięci poświęcone ludziom, którzy tu cierpieli i ginęli. Uczniowie klas 1 TI, 2 TI, 2 TPS, 4 TH, 4 TMT i 4 TPS 17 października 2018 roku zobaczyli były obóz koncentracyjny w Sztutowie, przez który przeszło 110 tys. ludzi.
Młodzież brała udział w warsztatach muzealnych „Drogą więźnia”. Od transportu po bramę śmierci, w ciszy i skupieniu wraz z paniami edukatorkami, doświadczyliśmy drogi, którą każdy przywieziony do obozu koncentracyjnego musiał przejść. Za drutem kolczastym i bramą o grubości 25 cm, człowiek stawał się więźniem, numerem; wolne życie kończyło się, a zaczynał etap kaźni, upodlenia, strachu, terroru pracy i głodu.
Była to żywa lekcja historii, bardzo trudna, może najtrudniejsza, lekcja z człowieczeństwa, która zostanie w nas na długo. Ponieważ mamy moc sprawczą by pamiętać, ale nie mamy mocy by zatrzymać czas…
Dowodem woli walki i życia jest wiersz napisany w latach 40 przez nieznanego autora, przebywającego wtedy obozie.
„Słońce jest znów nad Stutthofem”
Słońce jest znów nad Stutthofem
kurzu tumanem wiatr dmie,
schylam się spocony nad kilofem,
żal me serce na strzępy rwie…
Świat jest tak piękny, uśmiechnięty
i do życia tak woła mnie.
Ja do jarzma jak wół zaprzęgnięty
na swych barkach dźwigam pnie.
Dłonie wyciągam do słońca,
za co mnie każe tak Bóg?…
Czeka mnie praca co dzień bez końca,
choć czasem upadam z nóg.
Lilla Szewczyk, Sylwia Kapturska, Maria Grzyb